SessizliÄŸin ÇaÄŸrısı
Bir gün sustum.
Herkes konuÅŸuyordu, ben sustum.
Ama aslında, bir şey beni susturdu.
Belki seslerin fazlalığı.
Belki kelimelerin boÅŸluÄŸu.
Belki de içimde birikmiÅŸ olan
ama bir türlü söyleyemediÄŸim her ÅŸeyin ağırlığı.
Ne olduÄŸunu tam bilmiyorum.
Ama sustum.
Ve o an fark ettim ki, sessizlik sadece bir an deÄŸil, bir çaÄŸrı.
Bir sessizlik gelip yanıma oturdu.
Kimse fark etmedi.
Fısıldadı: "Sesler olmadan, sen kimsin?"
Ve iÅŸte o an, içimde bir ÅŸey kırıldı.
Sanki yıllardır başkalarının sesiyle dolu bir odadaydım
ve şimdi ilk defa kendi yankımı duydum.
Ama bu yankı, tanıdık değildi.
Kendi sesimi duymamışım.
O kadar zamandır bir başkası gibi konuşmuşum ki,
kim olduÄŸumu unutmuÅŸum.
Yıllarca kalabalıkların içindeydim.
GülüÅŸlerin arasında kaybolup gittim.
Her sohbette kendimden bir parça bıraktım.
DüÅŸünmeden, sorgulamadan.
Birinin bana baktığını hissettim, birinin beni anlamasını bekledim.
Ama bir gün durdum.
Ve fark ettim.
Kalabalıklar sadece bir yankıymış.
Ben o yankının içindeymiÅŸim
ama bana ait olmayan bir sesle konuÅŸuyormuÅŸum.
Sessizlikte, kim olduÄŸumu bulmak için ilk defa adım attım.
Ama o sessizlik, bir boÅŸluk deÄŸildi.
Hayır, sessizlik bana bir boÅŸluk gibi görünmedi.
O, içine dolduÄŸum bir alan gibiydi.
Kendime ulaÅŸmak için kazmam gereken bir kuyuydu.
Korktum.
Evet, sessizlikten korktum.
Çünkü kendimden korktum.
O kadar alışmışım ki seslerin beni sarmasına,
sessizlikte çıplak kaldım.
Tüm maskelerim düÅŸtü.
Kendi gözlerimle bakmayı öÄŸrendim,
ama ilk bakışta kim olduğumu tanıyamadım.
Sana hiç böyle oldu mu?
Yani, sessizliÄŸe teslim olduÄŸunda,
içindeki gürültünün durmadığını fark ettin mi?
Sanki yıllarca ertelediğin konuşmalar,
sustuÄŸun her ÅŸey bir anda yükseldi.
Ä°ÅŸte tam o anda, kendimle yüzleÅŸmeye baÅŸladım.
Bu bir yolculuktu.
Ama nereye gideceÄŸimi bilmiyordum.
Bu yolun sonunda beni ne bekliyordu?
Hiç bilmiyordum.
Belki kendi sesim, belki de bir başkasının yankısı.
Ama bir ÅŸey biliyordum:
Bu yolculuk, kendime ulaÅŸmak için atmam gereken ilk adımdı.
Ve işte bu kitap, o adımları anlatıyor.
Kendime giden yolları.
Yalnızlığı.
SessizliÄŸi.
Ve belki de kim olduÄŸumu öÄŸrenme cesaretini.
"Bu ses gerçekten senin mi?" diye sordu sessizlik.
Cevabı bulana kadar sustum.
Genel Ä°çerik ve Yapı
Bu eser, bireyin yalnızlık ve sosyallik arasında denge arayışını şiirsel bir monolog ve derin bir felsefi sorgulama ile ele alır.
​
BeÅŸ bölümden oluÅŸan yapı, okuyucuyu içsel bir yolculuÄŸa davet ederken her bölüm, bir metafor aracılığıyla hayatın farklı bir boyutunu aydınlatır.
​
Yalnızlığın bireye kazandırdığı içsel derinlik ve sosyalliÄŸin sunduÄŸu baÄŸ kurma ihtiyacı arasındaki dengeyi yeniden tanımlayan bu eser, okuyucunun kendi sessizliÄŸinde kendini bulmasına rehberlik etmeyi amaçlar. Her satır, bir keÅŸif çaÄŸrısı ve bir dönüÅŸüm alanı yaratır.
Ä°çindekiler
I. Kalabalıkların Yankısı
II. SessizliÄŸin Derinlikleri
III. Kendime UlaÅŸan Yollar
IV. Gölgelerim
V. Seslerin Uyumu
Sonsuz Yolculuk
*Seçmeden önce her bir kitabın tonunu hissetmek istersen, aÅŸağıda yer alan ilgili parçalardan bazılarını okuyabilirsin.
- 01
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06